این بیت شاید تجلّی تأویلی از آیه
شریفه:
(ألیس الصبح بقریب) (هود/81) باشد که از آن تعبیر شده به صبح امیدواری،
صبح
پیروزی و صبحی که شب دیجور را زدود، و صبحی که حضرت لوط پیامبر و اهلش به جز
همسر کافرش که همراه با قوم لوط شبانگاه به هلاکت
رسیدند، نجات یافتند.

آتشی را که ز عشقش به دل و جانم زد